Galeria 7: Zagłada, 1939–1944
„22 listopada 1940 roku Emanuel Ringelblum, historyk i działacz społeczny, rozpoczął tworzenie w getcie warszawskim tajnego archiwum o nazwie Oneg Szabat (radość soboty). Wraz ze swoim zespołem ryzykował życiem, by zebrać jak najwięcej świadectw życia getta, od oficjalnych obwieszczeń niemieckich po kartki żywnościowe i pamiętniki. „Chodziło o wierne oddanie tego, co żydowskie masy ludowe przeżyły, o czym myślały i co przecierpiały” – pisał Ringelblum w swoim dzienniku pod koniec stycznia 1943 roku. Fragmenty jego dziennika pisanego w jidyszJidyszcodzienny język Żydów aszkenazyjskich, ukształtowany pod wpływem języka niemieckiego, hebrajskiego, aramejskiego, dialektów judeo-romańskich i języków słowiańskich. Początki jidysz sięgają średniowiecznej Nadrenii. Przed II wojną światową posługiwało się nim około 13 milionów ludzi. pojawiają się na wystawie w relacji do cytatów z dziennika Adama Czerniakowa, pisanego po polsku. Czerniaków był przewodniczącym warszawskiego Judenratu, Rady Żydowskiej utworzonej przez Niemców do zarządzania gettem.