Galeria 4: Miasteczko, 1648–1772
O pobożności żydowskich kobiet dowiesz się z książek – pisanych przez nie lub dla nich w jidysz. Na stole w żydowskim domu znajdziesz fragmenty dwóch książek. Jedna z nich, Sejder micwot hanaszim (Księga przykazań dla kobiet) autorstwa Benjamina Slonika, skupia się na trzech zadaniach spełnianych tylko przez kobiety: zapalaniu świec szabasowychSzabat(jid. szabes) – dzień odpoczynku trwający od zachodu słońca w piątek i kończący się krótko po zachodzie słońca w sobotę. W tym czasie praca jest zabroniona., strzeżeniu pobożności w rodzinie i spełnianiu nakazów halachyHalachaprawo religijne regulujące wszystkie aspekty życia Żydów. Podstawą halachy są przykazania (micwy) wywiedzione z Tory.. Drugą książką jest Tchine imohos (Suplika pramatek) zawierająca modlitwy pisane po aramejsku i w jidyszJidyszcodzienny język Żydów aszkenazyjskich, ukształtowany pod wpływem języka niemieckiego, hebrajskiego, aramejskiego, dialektów judeo-romańskich i języków słowiańskich. Początki jidysz sięgają średniowiecznej Nadrenii. Przed II wojną światową posługiwało się nim około 13 milionów ludzi. dla kobiet przez kobietę, Leę Horowic, córkę rabinaRabinnauczyciel judaizmu i przywódca duchowy zgromadzenia wiernych, mający upoważnienie do rozstrzygania kwestii wynikających z halachy. Rabin jest jednym z najważniejszych urzędników gminy żydowskiej, m.in. przewodniczy rozprawom sądu żydowskiego (hebr. bejt din), udziela ślubów, stwierdza koszerność.. W zielonym kredensie znajdziesz XVIII-wieczny starodruk – to Cene urene zwane kobiecą Biblią.