Galeria 4: Miasteczko, 1648–1772
Tchine imohos (suplika pramatek) to modlitwa napisana pod koniec XVIII w. po aramejsku i w jidyszJidyszcodzienny język Żydów aszkenazyjskich, ukształtowany pod wpływem języka niemieckiego, hebrajskiego, aramejskiego, dialektów judeo-romańskich i języków słowiańskich. Początki jidysz sięgają średniowiecznej Nadrenii. Przed II wojną światową posługiwało się nim około 13 milionów ludzi. dla kobiet przez kobietę, Leę Horowic, córkę rabinaRabinnauczyciel judaizmu i przywódca duchowy zgromadzenia wiernych, mający upoważnienie do rozstrzygania kwestii wynikających z halachy. Rabin jest jednym z najważniejszych urzędników gminy żydowskiej, m.in. przewodniczy rozprawom sądu żydowskiego (hebr. bejt din), udziela ślubów, stwierdza koszerność. i uczoną. Kobiety miały odmawiać ją w szabatSzabat(jid. szabes) – dzień odpoczynku trwający od zachodu słońca w piątek i kończący się krótko po zachodzie słońca w sobotę. W tym czasie praca jest zabroniona., przed Rosz Chodesz, kiedy księżyc jest w nowiu oraz w chwilach szczególnych. Odmawiały tchines, czyli indywidualne modlitwy błagalne, także podczas zapalania świec szabasowych, z okazji narodzin dziecka i podczas chorób, prosząc o dobre małżeństwo dla dzieci, powodzenie w interesach czy bezpieczną podróż. Niektóre tchines były odmawiane na cmentarzach, by zmarli wstawili się w intencji żyjących.