Galeria 6: Na żydowskiej ulicy, 1918–1939
„W owym czasie przyjechała do Grójca pani Sara Szenirer. (…) Przysłuchiwałam się cudownym opowiadaniom o tej niezwykłej kobiecie” – wspominała dziewczyna pragnąca uczyć się w nowoczesnej szkole religijnej założonej przez Szenirer. Sara pochodziła z rodziny o tradycjach rabinackichRabinnauczyciel judaizmu i przywódca duchowy zgromadzenia wiernych, mający upoważnienie do rozstrzygania kwestii wynikających z halachy. Rabin jest jednym z najważniejszych urzędników gminy żydowskiej, m.in. przewodniczy rozprawom sądu żydowskiego (hebr. bejt din), udziela ślubów, stwierdza koszerność.. Choć ukończyła polską szkołę publiczną, z pomocą ojca studiowała też teksty religijne przełożone na jidyszJidyszcodzienny język Żydów aszkenazyjskich, ukształtowany pod wpływem języka niemieckiego, hebrajskiego, aramejskiego, dialektów judeo-romańskich i języków słowiańskich. Początki jidysz sięgają średniowiecznej Nadrenii. Przed II wojną światową posługiwało się nim około 13 milionów ludzi. . Z zawodu krawcowa, w swojej pracowni założyła pierwszą szkołę religijną “Bejs Jakow”, od 1919 roku objętą patronatem partii Agudas Jisroel. Do 1938 roku powstało 250 filii szkoły, do których uczęszczało ok. 40 tysięcy dziewcząt. Sara Szenirer przyczyniła się do zmiany pozycji kobiet w ortodoksyjnym judaizmie.